به یاد ۹۰ که جایش خالی است

جای ۹۰ در میان همه برنامه‌های «فوتبال‌محور» تلویزیون خالی است! جانشینان ۹۰ و آن‌ها که قرار است «عادل» دیگری باشند- یا شاید هم قرار است به هیچ عنوان مثل او نباشند- از همین اول، کم آورده‌اند!

اردشیر لارودی روزنامه‌گار پیشکسوت ورزشی در روزنامه خبرورزشی نوشت:

برنامه ۹۰ برای این به دل‌ها می‌نشست و مطلوب و مطبوع نشان می‌داد که از «روح» خاصی برخوردار بود! روح ۹۰ که در همه برنامه‌های ۲۰ ساله ۹۰ خود را به رخ می‌کشید، مخصوص ۹۰ بود و نه حتی ویژه شخص عادل فردوسی‌پور!

روح ۹۰، در همه آیتم‌ها و قسمت‌های گاه متضاد و اغلب متفاوت برنامه ۹۰، به شکلی سیال، جاری بود و ساری بود! شتاب، عجله، خودمحوری و خودبرتربینی عادل- که در اجرای برنامه ۹۰ محسوس بود، ولی بد و آزارنده نبود - به بروز و پیدایی استیل و شیوه‌ای از اجرای یک برنامه گفت‌وگومحور ورزشی انجامید که ۹۰ را در جایگاهی متفاوت نشاند!

جای خالی ۹۰، اینک و این شب‌ها، هفته به هفته معلوم‌تر و آشکارتر می‌شود! وقتی که گرته‌برداری و تقلید از ۹۰ و حتی نوآوری‌های ملموس، باز هم رابطه‌ای حسی و عاطفی با تماشاگران و بینندگان برقرار نمی‌کند!

اشتباه نشود! عیب در کار این و آن مجری و اشکالی در عملکرد عوامل انسانی برنامه‌های جدید وجود ندارد. اما برنامه‌های جانشین، سردند و ۹۰ گرم بود و روح داشت! روح ۹۰ که احترام‌انگیز شده بود و تأثیرگذاری‌اش بی‌همتا می‌نمود!

خاصیتی که در برنامه‌های جدیدالولاده نمی‌توان سراغ کرد! هستند انگار که نیستند! هستند فقط برای آنکه باشند!

هشدار پلیس درباره جمعه سیاه

تماشاخانه

تئاتر شهر زیر بولدوزر؛ چه‌کسی جواب تخریب حافظه یک ملت را می‌دهد؟ (فیلم)

به بهروز و گوگوش گفتم بیایید نازنین ۲ را بسازیم / گوگوش آرتیسته واقعا، عاشقانه کار می‌کرد / یکی از کارهای سانسور این است که واقعیت را بزک کند (فیلم)

فیلم های دیگر