.png "عصر ایران")
۲۶ آبان ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۶ آبان ۱۴۰۴ - ۲۳:۵۰
عارف در روسیه: شانگهای بهترین سازمان برای رفع نیاز‌های ماست (فیلم) پدرها همیشه قهرمانند،حتی وقتی نیستند!
پدر قهرمان بود. بلد بود لامپ های سوخته را که ما ازشان می ترسیدیم بدون اینکه دچار برق گرفتگی شود عوض کند. می توانست چای داغ داغ را سر بکشد.
عصرایران؛ مژگان افروزی*- بچه که بودم دوست داشتم پدرم بقالی داشته باشد یا بستنی فروشی تا همیشه نزدیک ما باشد ولی پدرم پلیس بود. با آن کلاه و بی سیم اسلحه ای که همیشه پیش از ورود به خانه فشنگ هایش را تخلیه می کرد، قوی ترین مرد دنیا بود. هر روز صبح ماشین پلیس دنبالش می آمد و به اداره می رفت.
با اینکه در یک محیط کاری کاملا خشن مشغول بود که ذهن و جسمش را فرسایش می داد هرگز خستگی اش را به خانه نمی آورد. انگار به محض اینکه کلید در را می چرخاند تمام خستگی ها را توی کوچه جا می گذاشت. 
با خواهرم پشت پرده اتاق قایم می شدیم و او این بازی تکراری هر روز را دوست داشت. پاورچین وارد خانه می شد و ما از پشت پرده بیرون می پریدیم و پدر فرار می کرد و ما دنبالش می دویدیم.
بعضی روزها که ماموریتی نداشت زودتر می آمد و ساعتی می خوابید. با خواهرم سراغش می رفتیم، صورتش را در خواب رنگ می کردیم، ناخن هایش را لاک زده و تمام سنجاق سرهایمان را روی موهایش می زدیم و پدر که خواب سنگینی داشت از شیطنت ما بیدار نمی شد و بعد از بیدار شدن اگر جلوی آیینه نمی رفت یا دستی به موهایش نمی کشید متوجه هنرنمایی ما نمی شد. هربار هم می خندید و صورتش را می شست و ما می دانستیم که تا آخر دنیا می توانیم به موهای پدر سنجاق سر بزنیم.
پدر قهرمان بود. بلد بود لامپ های سوخته را که ما ازشان می ترسیدیم بدون اینکه دچار برق گرفتگی شود عوض کند. می توانست چای داغ داغ را سر بکشد. می توانست با دست پر به خانه بیاید و با هر دست چند هندوانه بلند کند. همیشه توی جیبش پول داشت و کافی بود در خیابان از چیزی خوشمان بیاید تا همان لحظه برایمان بخرد. گردنبندی با طرح خورشید دارم که یادگار یکی از همین خریدهاست. یک بار هم وقتی توی ماشین بودیم از جلوی یک ساعت فروشی رد می شدیم، گفتم: من دیگر خواندن ساعت را بلدم. ماشین را پارک کرد و همانجا برایم یک ساعت مچی خرید!
پدر قهرمان بود. پدر وزنه بردار نبود ولی از پس بلند کردن سنگین ترین سنگ های زندگی بر می آمد. روزهای سیاه جنگ، وقت اعلام خطر ما را با چنان نیرویی تا پناهگاه به دوش می کشید که صدای آژیر ممتد خطر در گوشمان محو می شد.
پدر جوانی بود که یکه و تنها در روزهای نوجوانی از روستا به تهران آمده بود و فرمان زندگی را بدست گرفته بود.
امروز در نیمه شصت سالگی هنوز قهرمان است. قهرمانی با دست های زیبا که می توان انگشت های کشیده و مردانه اش را قاب کرد. هنوز شانه هایش از هر تضمین و قول و قراری امن تر است و نامش نیاز به هیچ پسوند و پیشوندی ندارد. کافی است صدایش کنی بابا تا با جانم گفتنش آرام بگیری.
***
روز پدر مبارک باد. حتی بر آنها که سایه گرم پدر را ندارند اما می دانند که پدرها هرجا باشند دل با خانه دارند.
*روزنامه نگار
لینک کوتاه: کپی لینک
حماس: طرح قطعنامه آمریکا به نفع اشغالگران است آنچلوتی: بعد از قهرمانی در جام جهانی ۲۰۲۶، قرارداد من خیلی گران‌تر خواهد شد! نبرد مهاجم المپیاکوس و مدافع منچسترسیتی؛ تقابل مستقیم طارمی با خوسانوف در فینال العین هشدار بانک جهانی نسبت به بحران امنیت غذایی در یمن نیما عالمیان مقتدرانه صعود کرد؛ شکست ۳ بر صفر حریف لهستانی در مسابقات مسقط دیدار سفیر ایران با اسقف اعظم لهستان توقیف ۵ کشتی و کشف محموله بزرگ کالای ممنوعه در آب‌های بندرعباس هدیه تهرانی:«احساس می کردم آقای ناصر تقوایی فکر می کنند من خیلی خنگ هستم» مصر با شکست کیپ ورد در ضربات پنالتی، به رتبه سوم تورنمنت امارات رسید خشایار راد: مردم با تلویزیون قهر کرده‌اند؛ مدیران به رگ خواب مخاطب توجه کنند وزیر کار: رفاهیات و اضافه‌کار مشمول کسور بازنشستگی می‌شود نه! بزرگ «جت لی» به فیلم ماتریکس؛ بازخوانی ماجرای حفاظت از میراث یک استاد(+عکس) فرشته حسینی برگزیده مراکش شد ملیکا میرحسینی آخرین مدال ایران را کسب کرد؛ پرونده تکواندو با ۸ مدال بسته شد عضو کمیسیون اقتصادی مجلس: ۶ درصد تورم کشور توسط بانک آینده ایجاد شد