جلسات رأی اعتماد و چند نکته درباره پارلمان بی نظم ایران

وحید ملتجی در سایت بهانه ها نوشت:

تلویزیون این روزنه غفلت به خانه های ما اینبارروئی دیگر از خود نشان داد و با پخش مستقیم جلسات دفاع از وزرای کابینه یازدهم شاید ناخواسته خدمتی را به ملت ایران انجام داد.
بارها شنیده ایم مجلس خانه ملت است،مجلس عصاره فضائل ملت است،و...
اما کدام مجلس؟با چه رفتار و سخنی؟با کدام نماینده و با چه تفکری؟

آنچه این روزها شاهدیم البته از آنچه باید باشدکه عصاره فضائل ملت است،فاصله زیادی دارد.
یا باید اینگونه بگوئیم که احتمالا اوضاع کنونی ملت آنچنان است که عصاره فضائلش رااینگونه می بینیم؟

مجلس خانه ملت است.این حرفی درست است و از همین زاویه باید خطاب به ملت ایران گفت:این خانه،خانه ماست؟خانه ای که اعضا آن که باید الگوی ادب و عصاره ادب باشند در جلو چشم ملت ایران و البته جهانیان ،هیچ توجهی به آداب اسلامی و حتی انسانی ندارند.

این خانه بی نظم است  و بعضا توجهی به آداب اسلامی ندارد.آیا این عصاره فضائل ملت است؟تقصیر با ملت است یا نمایندگان؟

این چند تصویر و پاراگراف را توجه کنید:

_ خبر اول بخش خبری ساعت چهارده سیما رئیس مجلس و هیأت رئیسه رانشان می دهد که در حال صحبت هستند و در همان حال پشت سر ایشان حلقه ای از نمایندگان محترم روی زمین نشسته اند (یکی از این عزیزان روی چارپایه ای نشسته و بقیه به دور او ) و بی توجه به سخنان رئیس  و دیگر نمایندگان که از تریبون رسمی مجلس که تریبون ملت است در حال گفتگو و خنده هستند.

_ دوربینهای مختلف داخل مجلس بصورت مکرر فضای عمومی مجلس رانشان می دهد در حالی که از تریبون اصلی نماینده ای در حال سخن گفتن است اما برخی از نمایندگان مکررا در حال عبور و مرور هستند!حلقه هائی دو یا چند نفره در شکلهای مختلف ایستاده و یا نیم خیز و یا نشسته در حال صحبت با یکدیگر هستند بی توجه به سخنان سخنران!و این بی توجهی و بی نظمی به لطف دوربینها ی داخل مجلس و دوربین روی کرین بلندی که داخل صحن نصب شده است به بهترین شکل به تصویر کشیده شده است.

_ قدم زدنهای برخی نماینگان در حالی که دست در جیب دارند و گویا در فضای تفریحی قراردارند و گویا بی هدف حرکت می کنند، باز به لطف دوربینها به شدت قابل توجه است به گونه ای که با دنبال کردن سیر حرکت ایشان و بازگشت آنها می توان به این مساله پی برد.این در حالی است که از تریبون مجلس ،فردی در حال سخنرانی است.این پیاده روی ها بعضا از جلوی جایگاه است که بسیار زننده تر است.(شاید لازم باشد فرصتی را برای قدم زدن همه نمایندگان در جلسات در نظر گرفت)

_ جایگاه هیأ ت رئیسه در اکثر مواقع شلوغ است و هر نفر از اعضا درحال گفتگو با یک یا چند نفر است ، گویا سخنان ناطق جلسه را از قبل می داند و یا مسأله مهمتری دارد و یا آن سخنان را بی اهمیت می داند...!

_ هنگام سخنرانی انتظار می رود همه در کمال ادب و به دقت سخنان ایراد شده رااستماع کنند تا بتوانند در جای خود بهترین رأی و نظر را بدهند و اگر آن سخنان کم عمق و نابجاست با وضع قوانین درست و به جا از وقوع آن جلوگیری کنند.

_ اکثر سخنرانان در مجلس با فریاد کردن سخنان خود را بیان می کنند؟!چرا؟!
آیا با اینکار توجه دیگران راجلب می کنند؟ آیا اهمیت سخنان خود را با فریاد زدن باید بروز داد؟ آیا سیستم صوتی مجلس ایراد دارد؟ ایراد به ناطق برمیگردد یا به مستمعین که به سخنان بی توجهند؟
این مسأله البته فقط به این زمان برنمی گردد بلکه سال هاست که رویه جاری شده است.اینجاست که به اصلاح نیاز داریم وباید بدانیم که با ادامه این رویکرد فرهنگ سازی کرده ایم و آنچه به عنوان منکر است را در جامعه نهادینه کرده ایم.

_ کیفیت سخنان نمایندگان هم باید بررسی شود.
در برخی موارد محتوای سخن ساده و کم عمق است و نیاز به اینکه فرصت خانه ملت مصروف آن شود نیست.
در برخی موارد نمایندگان پاسخ یکدیگر را به شکلی خارج از عرف خانه ملت و در شکلی دور از آداب اسلامی می دهند که این هم منکر است.

یکی دیگر از  اشکالات هم در نطقهای پیش از دستور ، سخنان و سلام وصلواتها و بیان واضحاتی چون فلسفه پیروزی انقلاب و ...در شکلی بسیار تکراری و کلیشه ای است که تقریبا نیمی از همه سخنان را تشکیل می دهد.

این البته یک بیماری قدیمی و کهنه است که نمی دانم چرا برخی مسئولین به آن دچار می شوند.
بارها و بارها سخنرانی های مسئولین محترم بخصوص در مناسبتها و روزهای ملی و مذهبی را شنیده ایم که می خواسته اند در یک سخنرانی یک ساعته از فلسفه خلقت و آفرینش حضرت آدم تا خاتم و ائمه علیهم السلام تا پیروزی انقلاب اسلامی را بیان و اثبات و نتیجه گیری کنند .(این مسأله جای آن دارد تادر مجالی دیگر بصورت مفصل شرح شود بعون الله)

***
مجلس باید فرهنگ ساز باشد.باید الگو باشد.نماینده باید الگوی انسان مسلمان باشد.باید الگو باشد در اینکه چگونه باید نقد کنیم ، چگونه نقد رابشنویم ، چگونه صبوری کنیم ، چگونه مخالفت کنیم ، چگونه پیشنهاد بدهیم، چگونه و به چه میزان نظر شخصی مان را بگوییم و چه میزان از نظرات کارشناسی بهره برده و آن را منعکس کنیم.

به نظر میرسد بازتاب رفتارهای نمایندگان مانند : بلند سخن گفتن و فریاد زدن ، شیوه قهر و آشتی ، شیوه دفاع از ارزشها ، شیوه مخالفت و موافقت کردن ، بی توجهی به سخنران و ناطق جلسه و ... را در کف جامعه یعنی در رانندگی و بوق زدن بر سر یکدیگر ، در مراودات مردم با یکدیگر ، در رفتار افراد با صاحب کار ، در رفتار کاسب با مشتری و معلم با دانش آموز و ... می توان مشاهده کرد.
خانه ملت یعنی خانه ما باید با ادب باشد.

آنچه اکنون مشاهده می کنیم ظاهر خوب خانه ملت است ،اما درون آن چگونه است؟
این مسأله ما را به آن جا می رساند که باید برای انتخاب نمایندگان استانداردهائی را از منظر فرهنگی و شخصیتی وضع نمود و در موعد انتخاب هم ملت وهم مسئولین به اجرای آن پایبند باشند.

در خاتمه باید بگویم که بودند و هستند نمایندگانی فاضل،دانشمند و عاقل که با دقت به سخنرانی ها توجه دارند و با نظم و ادب مایه آبرو و امید هستند.

این نوشتار قصدش تضعیف نبود بلکه تلاشی بود برای بیان برخی ایرادات تا با همت آن دسته از نمایندگان شایسته و مودب ، مجلس که عصاره فضائل ملت است در چشم همه ایرانیان و جهانیان در شأن جمهوری اسلامی باشد.انشاالله
پاورقی :
 
1-آنچه در این جا آمد البته بارها در کلام رهبر انقلاب به عنوان تذکر به نماینگان بیان شده است.
2-این دردهای فرهنگی سالهاست گریبانگیر است که این روزها باز به چشم آمد.
3-وظیفه ، مصلحت ، تکلیف سه واژه ای است که باید در اطراف آن تأمل کرد... .