حمید رسایی: نباید همزمان با بالابردن نرخ ارز؛ برای ساکت کردن مردم به‌ دنبال کالابرگ برویم

حمید رسایی گفت: ما نمایندگان مجلس نباید همزمان نرخ ارز را بالا ببریم و برای ساکت کردن مردم به‌ دنبال کالابرگ برویم.

به گزارش ایسنا، حمید رسایی، نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس امروز در نطق خود در صحن علنی مجلس گفت: امروز در این صحن مقدس باب سخنی را باز می‌کنم که نه تحلیل شخصی است و نه دعوای جناحی؛ بلکه روایتی از بیش از سه دهه سیاست‌های اقتصادی غلط، تبعیت از نسخه‌های تحمیلی و بی‌اعتنایی به معیشت مردم است.

این روایت، مسیر تلخی را نشان می‌دهد که قدم به قدم سفره مردم را کوچک و جیب یک اقلیت را فربه کرده است. ریشه این مسیر به اوایل دهه ۷۰ بازمی‌گردد، زمانی که تحت تجویز صندوق بین‌المللی پول، دولت سازندگی تصمیم گرفت تعیین نرخ ارز را از حاکمیت بگیرد و به صادرکنندگان بسپارد. از همان لحظه، پیام روشنی به اقتصاد ایران مخابره شد که هر کس ارز در اختیار دارد، هرچه آن را گران‌تر بفروشد سود بیشتری می‌برد و در نتیجه، دروازه سودهای نجومی و بی‌زحمت برای گروهی خاص گشوده شد.

وی افزود: در سند تعدیل ساختاری سال ۶۹ اعتراف کردند که با افزایش نرخ ارز، قیمت‌ها سر به فلک می‌کشد، پس باید اندکی ارز را با نرخ ترجیحی برای اقلام اساسی اختصاص دهیم تا سفره مردم نابود نشوند. همان‌جا بود که ارز ترجیحی متولد شد. اکنون هر چند سال یکبار، همین مدیران و نسخه‌نویسان و همین جریان کارشناسی زالوصفت می‌گویند فاصله ارز ترجیحی با ارز آزاد رانت است و باید یکسان‌سازی شود. هر بار به نام مبارزه با رانت، نرخ ارز کالاهای اساسی را بالا می‌برند و به دنبال آن، نرخ ارز آزاد نیز افزایش یافته و سفره مردم کوچک‌تر می‌شود.

رسایی با بیان اینکه در یک سال اخیر نرخ ارز بیش از دو برابر شده است گفت: اما همچنان برخی افراد با واژه‌های فریبنده‌ای مانند مبارزه با فساد و واقعی‌سازی به دنبال گران کردن مجدد نرخ ارز هستند. بانیان این سخنان رفتارهای دوگانه دارند. وقتی می‌خواهیم ۱۰ میلیارد دلار ارزی را که حق ملت است برای کالاهای اساسی تخصیص دهیم فریاد اعتراض سر می‌دهند، اما همین افراد در برابر ۹۶ میلیارد دلار ارز صادرات غیرنفتی که به مجاری رسمی اقتصاد کشور بازنگشته و به جیب عده‌ای خاص رفته، سکوت می‌کنند. معنای این عدم بازگشت ارز آن است که از جیب هر ایرانی تقریبا ۸۰ میلیون تومان دزدی و برای قاچاق و خروج سرمایه هزینه شده و به گرانی ارز دامن زده است. جالب اینجاست که در این مسیر، دولت‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب که از یک جریان کارشناسی ارتزاق می‌کنند، تفاوتی نداشته‌اند.

نماینده تهران در مجلس همچنین گفت: در سال ۸۶ تصمیم دیگری گرفته شد که ضربه آن هنوز ادامه دارد. قیمت محصولات پتروشیمی، پالایشی، معدنی و فلزات برای فروش داخلی جهانی شد. یعنی نفت، گاز، سنگ‌آهن و مواد اولیه‌ای که متعلق به ملت ایران است، برای مردم ایران با دلار آمریکا قیمت‌گذاری و فروخته شد.

این تصمیم، مادر همه فشارهای تولیدی و تورمی سال‌های بعد بود. صادرکنندگان عمده کشور همان شرکت‌های پتروشیمی، پالایشی، معدنی و فلزات هستند که سال‌هاست برخلاف قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز، ارز حاصل از صادرات خود را به کشور بازنمی‌گردانند. این شرکت‌ها کمبود مصنوعی ایجاد می‌کنند تا نرخ ارز بالا برود و با هر افزایش نرخ ارز، میلیاردها تومان سود بادآورده نصیبشان می‌شود. به‌ عنوان نمونه، صادر کننده‌ای که فقط ۱۰۰ میلیون دلار صادرات دارد، با هر ۱۰ هزار تومان افزایش نرخ ارز، ۱۰۰۰ میلیارد تومان سود خالص می‌برد. این سود از سفره مردم جمع و به جیب این شرکت‌ها واریز می‌شود.

وی ادامه داد: اما ماجرا به این‌جا ختم نمی‌شود؛ زیرا همین شرکت‌ها محصولات خود را با فرمول قیمت جهانی ضربدر نرخ ارز می‌فروشند. یعنی هر بار که قیمت ارز بالا می‌رود دوباره از محل افزایش قیمت داخلی نیز سود نجومی می‌برند. امروز هر آنچه مردم مصرف می‌کنند، یا وارداتی است یا تولید داخلی، اما هر دو به نرخ ارز وابسته شده‌اند؛ یعنی هزینه‌های ملت دلاری و حقوق مردم ریالی مانده است.

کارگران، کارمندان، معلمان، اساتید، پرستاران، سربازان، پاسداران، ارتشیان و نیروهای انتظامی همگی حقوقشان به ریال و هزینه‌هایشان به دلار است که این مسئله هیچ ارتباطی با تحریم‌های آمریکا ندارد و حل آن نیاز به مذاکره ندارد؛ بلکه این چینش ساختاری ظلم‌آلود و زالوصفت علیه مردم است. فقط برق، گاز و بنزین هنوز دلاری نشده است، اما از صبح تا شب در رسانه‌ها گفته می‌شود باید قیمت آنها به قیمت جهانی برسد. مدام می‌گویند دلار را گران کنیم، بنزین را گران کنیم و به مردم یارانه بدهیم.

رسایی در ادامه تاکید کرد: اگر همه چیز را دلاری کرده‌اید، حقوق و یارانه مردم را هم دلاری کنید. نمی‌شود هزینه‌ها را دلاری و درآمد و یارانه مردم را ریالی آن هم به اندازه ۱۵ سال قبل نگه داشت. ما در دولت و مجلس نباید در برابر این فساد عظیم و دزدی ۹۶ میلیارد دلاری از جیب ملت سکوت کنیم اما همزمان نرخ ارز را بالا ببریم و برای ساکت کردن مردم به‌ دنبال کالابرگ برویم. اعطای کالابرگ برای افزایش قدرت خرید مردم خوب است، اما نه وقتی که با سیاست‌های نادرست و مافیاپسند، جیب مردم را نصف کرده‌ایم و در برابر عدم بازگشت ارزهای صادرات غیرنفتی منفعل و ساکت مانده‌ایم.

نماینده تهران در مجلس خطاب به همقطاران خود گفت: این یک خطای ساده اقتصادی نیست؛ یک حمله سازمان یافته به ارزش پول ملی و یک نقشه براندازانه نرم است. وقتی معیشت مردم فروبسته می‌شود و جامعه فرهنگیان، اساتید دانشگاه، نیروهای انتظامی و نظامی، پرستاران، کارگران و کارمندان روز به‌ روز فقیرتر می‌شوند، وقتی اقتصاد دو نرخی فساد را بازتولید می‌‍ کند، وقتی دارندگان درآمدهای دلاری کاخ نشین می‌شوند و حقوق بگیران ریالی  روز به روز فقیرتر؛ این فقط یک مشکل اقتصادی نیست؛ بلکه یک تهدید امنیت ملی است. این روند باید متوقف شود، ارزش پول ملی باید احیا و دلارمحوری باید شکسته شود. مواد اولیه باید به قیمت ملی در اختیار ملت ایران قرار گیرد و مجلس باید با تمام قدرت این ساختار معیوب را اصلاح کند.

رسایی در بخش دیگری از نطق خود خطاب به رئیس قوه قضائیه گفت: دو سال قبل قوه قضائیه یکی از دادستان‌های خود را به جرم فساد برکنار کرد. خبرش در اخبار ساعت ۱۴ اعلام شد، روابط‌ عمومی قوه قضائیه بیانیه داد و عکس یادگاری با این خبر گرفت. امسال همان فرد دادستان شهر دیگری شده است. سه ماه است دفتر رابطین پارلمانی قوه قضائیه امروز و فردا می‌کند تا پاسخ دهند. من سه بار این موضوع را رسانه‌ای نکردم اما امروز می‌گویم به چه جرمی برکنار شد و به چه دلیل مجددا بازگشت؟ چه کسی حامی این فرد است و چه اعمالی انجام داد که برکنار شد؟ آقای محسنی‌ اژه‌ای توضیح دهید. اینها بدیهیات است.

وی در پایان گفت: دولت مصوب کرده نرخ سوخت کارت جایگاه‌ها افزایش پیدا کند، یعنی بنزین گران شود. من به دولت می‌گویم و صبح هم رئیس محترم مجلس تذکر دادند؛ به جای این کار، به اصلاح سیاست‌های غلط بروید.

هوشنگ مرادی کرمانی: من ظرف شش هفت سال تمام سرپرست‌هام رو از دست دادم (فیلم)

تماشاخانه

هوشنگ مرادی کرمانی: من ظرف شش هفت سال تمام سرپرست‌هام رو از دست دادم (فیلم)

شاغلان فقیر/ وقتی کار دیگر نان نمی‌دهد (فیلم)

فیلم های دیگر