درباره مناظره روحانی - جلیلی

عصر ایران؛ علی بهاری - «اگر می‌خواهی درباره دولت تدبیر و امید مناظره کنی و شهامتش را داری با خود من مناظره کن»

این جملاتی بود که حجت الاسلام حسن روحانی در سال 1403 و در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خطاب به سعید جلیلی، نامزد سه دوره ریاست جمهوری بیان کرد. در آن ایام بسیاری منتظر پاسخ مثبت دکتر جلیلی بودند ولی او به هر دلیلی نپذیرفت و طبعا مناظره‌ای هم برگزار نشد.

حالا و بعد از گذشت یک سال و نیم از آن تاریخ، با اجرایی شدن مکانیزم ماشه و بازگشت خودکار تحریم‌های سازمان ملل، برخی می‌گویند جلیلی مناظره با روحانی را پذیرفته است. پیش از هر چیز باید بگویم نگارنده از هواداران پر و پا قرص برگزاری مناظره بین افکار گوناگون است؛ زیرا چیزی جز مناظره و مطرح شدن عریان عقاید نمی‌تواند سطح فکری جامعه را بالا بیاورد، به آن عمق ببخشد و سره را از ناسره جدا کند.

آن چه شایسته توجه است زمان برگزاری این گونه مناظرات است. پارسال که رئیس دولت اعتدال، دکتر جلیلی را به مناظره فراخواند شرایط داخلی کشور مهیای برگزاری چنین جلسه‌ای بود. مردم در آستانه انتخاب رئیس دولت چهاردهم بودند و فضای سیاسی داخلی هم داغ و پرشور بود. از نظر خارجی هم کشور با تهدید بالفعلی مواجه نبود و دامن زدن به اختلافات داخلی سیاسی، امنیت کشور را با چالش چندانی مواجه نمی‌کرد.

امروز اما شرایط کاملا متفاوت است. از آن تاریخ تاکنون دو بار اسرائیل به خاک کشور تجاوز کرده است که بار دومش به جنگی دوازده‌روزه انجامید که هزاران میلیارد تومان به کشور خسارت زد. سایه جنگ هنوز روی کشور سنگینی می‌کند و هر لحظه ممکن است ائتلاف امریکایی - اسرائیلی دوباره به کشور حمله کنند.

از سوی دیگر، آن چه در جنگ دوازده‌روزه توانست دشمن را ناامید کند و به عقب براند - در کنار توان آفندی و ایثار پدافندی - اتحاد مقدسی بود که میان اقشار، احزاب و عقاید مختلف در کشور پدید آمد. این اتحاد به هر قیمتی باید پاسداری شود و از هر گزند و آسیبی دور بماند.

مناظره روحانی و جلیلی اگر چه روشن‌کننده برخی ابهامات در روند شکل‌گیری، اجرا، نقض و نابودی برجام خواهد بود و تکلیف افکار عمومی را با برخی اندیشه‌ها در اداره کشور تا حدی روشن خواهد  کرد اما چون دو طرف مجبورند حرف‌های پشت‌پرده به زبان بیاورند و چه بسا از علل ناشناخته ایجاد و امحای برجام سخن بگویند برگزاری‌ چنین مناظره‌ای فعلا به صلاح نیست و چتر اتحادی که روی سر مردم سایه امنیت افکنده پاره‌پاره می‌کند.

شبح جنگ که از کشور دور شد خیلی حرف‌ها را می‌شود زد. تا آن موقع فقط باید دور اتحاد مقدس طواف پاسداری کرد.

بیشتر بخوانید:

لیبرالیسم یا اقتصاد دستوری: مشکل اقتصاد ایران چیست؟

نقدی بر رویکرد «کانال حافظه تاریخی»

روزنامه فرهیختگان: بازنده دعوای «بگم‌بگم» و «دیدی گفتم‌ها» فقط مردم هستند

محمد مهاجری به سعید جلیلی: شما بیا و همان بچه ‌دبستانی باش و روحانی را محکوم کن!

نقوی حسینی: اکنون جا و زمان مناظره بین دو جناح نیست که ببینیم مکانیزم ماشه کارِ جلیلی بود یا روحانی/ شرایط فعلی محصول کار همه دولت ها و مجالس است

تماشاخانه

سوزاندن گازهای سمی و مردمی که نمی‌توانند درست نفس بکشند / چه کسی می‌تواند اسید سولفوریک را تنفس کند؟ انتظار زیادی که از مردم غیزانیه دارند! (فیلم)

هوشنگ مرادی کرمانی: من ظرف شش هفت سال تمام سرپرست‌هام رو از دست دادم (فیلم)

فیلم های دیگر