عکس های عروسی به قتل ختم شد

اواخر سال ۱۴۰۲ گزارش یک درگیری خونین به پلیس اعلام شد. پس از حضور مأموران در محل نزاع مشخص شد مرد جوانی با ضربه چاقو به گردنش کشته شده است. 

به گزارش ایران، با اعزام پلیس به محل و آغاز تحقیقات، متهم که در همان محل بود دستگیر شد و تحت بازجویی قرار گرفت.

وی با پذیرش اتهامش مدعی شد: «مقتول و دوستش می‌خواستند تلفن همراهم را سرقت کنند و وقتی مقاومت کردم، مقتول با قمه به من ضربه زد من هم در دفاع از خودم با چاقو او را زدم.» 

با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه ۵ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.  

در دادگاه چه گذشت؟ 

در ابتدای این جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. پس از آن پدر مقتول به جایگاه رفت و گفت: «من در جریان درگیری اولیه پسرم و متهم نبودم. اما وقتی رسیدم دیدم پسرم و متهم یکبار باهم درگیر شده و آن‌ها را جدا کرده بودند. بعد ما در حال صحبت با شوهر خواهر متهم بودیم که او به یکباره از پشت ضربه‌ای به گردن پسرم زد و بابک روی زمین افتاد. بلافاصله پسرم را به بیمارستان رساندیم اما او فوت کرد. من حاضر به گذشت نیستم و متهم باید قصاص شود.» 

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: «روز حادثه مشروب و حشیش مصرف کرده بودم تازه چند روزی از ازدواجم گذشته بود. نزدیک خانه‌مان با شهاب که یکی از بچه محل‌هایم بود ایستاده بودیم که او ناگهان تلفنم را از دستم کشید هرچه اصرار کردم گوشی را پس بده توجهی نکرد. از آنجا که عکس‌ها و فیلم‌های خصوصی من و همسرم در مراسم عروسی‌مان داخل گوشی بود عصبی و با او درگیر شدم تا اینکه بابک خودش را وسط انداخت من به او گفتم تو دخالت نکن من با تو دعوا ندارم اما او با قمه به من حمله کرد و دو ضربه به کتف و پایم زد و من هم برای دفاع از خودم با چاقو ضربه‌ای به گردنش زدم.» 

در این لحظه پدر مقتول به نشانه اعتراض گفت: «متهم واقعیت را نمی‌گوید. من و پسرم داشتیم با شوهرخواهر متهم حرف می‌زدیم و از او می‌خواستیم تا با او صحبت کند و دست از عربده‌کشی و فحاشی بردارد که او بدون مقدمه از پشت با چاقو پسرم را زد.» 

با پایان رسیدگی به این پرونده قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.

اولین خون در راه ایران؛ داستان شهادت عباسعلی ایراندوست در شهریور ۱۳۲۰

تماشاخانه

سوزاندن گازهای سمی و مردمی که نمی‌توانند درست نفس بکشند / چه کسی می‌تواند اسید سولفوریک را تنفس کند؟ انتظار زیادی که از مردم غیزانیه دارند! (فیلم)

هوشنگ مرادی کرمانی: من ظرف شش هفت سال تمام سرپرست‌هام رو از دست دادم (فیلم)

فیلم های دیگر