نوشدارو یا جام زهر؟ تحلیل احمد زیدآبادی از پذیرش قطعنامه 598

احمد زیدآبادی در کانال تلگرام اش نوست:

مرحوم آیت‌الله خمینی پذیرش قطعنامۀ 598 شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن به جنگ 8 ساله با عراق را برای خود به مثابه "سرکشیدن جام زهرآلود" توصیف کرد.

واقعیت اما این است که پذیرش قطعنامه در آن مقطع، نوشیدن جام زهر نبود، بلکه نوشدارویی برای جلوگیری از سقوط کشور و اشغال مجدد شهرهای ایران توسط ارتش صدام حسین بود. کافی است که فقط یک لحظه به این بیاندیشیم که اگر آقای خمینی در آن سال، قطعنامه را نپذیرفته بود، چه پیش می‌آمد؟ واقعاً با چه ابزاری می‌شد در برابر زرادخانۀ سلاح‌های شیمیایی دیکتاتوری که در به کارگیری آنها علیه مردم خود هم کمترین ملاحظه و تردید و ترحمی نداشت، ایستادگی کرد؟

از قضا، تمام ارزش کار آیت‌الله در پذیرش قطعنامۀ 598 برگشت از حرف خود و توجه به منافع و موجودیت کشور و حفظ جان مردم بود. کار او از منظر حکمرانی، درست و کاملاً به جا بود. من نمی‌دانم روی کدام اساس، بعد از فوت آن مرحوم، پذیرش قطعنامه با تکیه بر لفظ تلخی که آیت‌الله به کار گرفت، به سیئه‌ای تبدیل شده که گویی هرگز نباید تکرار شود! مگر آن اقدام به زیان کشور و جامعه و مردم بود؟ اگر کسانی تصور می‌کنند که به زیان بود، در واقع نوع سیاست‌ورزی آیت‌الله را محکوم و نفی می‌کنند و بر این مبنا، ادعایشان مبنی بر "پیروی از خط امام" پوچ و بی‌ربط و کاملاً ریاکارانه است. اما اگر تصمیم آیت‌الله به سود کشور بود، پس چرا آن اقدام به صورت تابویی در آمده که حتی اشاره به تکرار آن موجب دردسر می‌شود؟

درخواست آیت‌الله جوادی آملی از عموم مردم برای خواندن نماز باران

بیشتر بخوانید:

ولایتی: بند 7 و 8 قطعنامه 598 هنوز اجرایی نشده است

ظریف: در جوانی، نامه ام به دبیرکل سازمان ملل درمتن قطعنامه 598 استفاده شد/ ما در منطقه از نبود گفت‌وگو رنج می‌بریم

دلواپسان قطعنامه 598 چه می‌گفتند؟

تماشاخانه

چه‌ کسانی باران را در ایران به قتل رساندند؟ قاتلان هنوز در بین ما هستند / تا آن‌ها هستند محال است باران درست ببارد (فیلم)

کوروش می‌گوید: «خدایان آزاد شدند، مردم آزاد شدند، و هر کس می‌تواند خدای خود را بپرستد» / چرا «منشور کوروش» مهم است؟ (فیلم)

فیلم های دیگر